Bang

Uit onderzoek van de Wereldomroep is gebleken dat bijna de helft van de Nederlanders woonachtig in het Midden Oosten bang is. Nou kan ik me daar wel iets bij voorstellen. Het opwekken van kernenergie door de Iraniers, al dan niet voor het produceren van wapens, en de reactie daarop van de rest van de wereld is verontrustend genoeg. Bovendien is Iraq hier ook niet bepaald ver vandaan, ik herinner me nog de gevechtsvliegtuigen die kwamen overvliegen toen ik een aantal jaar geleden (tijdens de tweede golfoorlog) een bezoekje aan Eric bracht, die toen ook in Qatar aan het werk was.

Natuurlijk denken we daar wel eens aan, maar dat is, volgens de Wereldomroep, niet de reden voor al die angstige landgenoten. En hoewel ik het gevoel heb elke dag weer mijn leven op het spel te zetten door alleen maar een simpel ritje met de auto te maken, is het ook niet het ‘kamikaze’ rijgedrag van de arabieren wat de mensen zorgen baart.

Welnee, er schijnt een veel groter zwaard van Damocles boven ons hoofd te hangen: DE FILM. De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn na het vertonen van deze ….eh animatiefilm? documentaire? wat is het eigenlijk? Interessant om te zien dat iets wat niet bestaat zoveel ophef kan veroorzaken.

Waar moeten wij nou precies bang voor zijn? Aanslagen? Ons huis staat in een doodgewone buurt, waar voornamelijk arabieren wonen en we lopen ook niet de hele dag met de nationale driekleur te zwaaien. Net als Chinezen, lijken ook alle Noordeuropeanen op elkaar, dus zolang we onze mond dichthouden weet niemand helemaal zeker waar we vandaan komen. Eric werkt wel voor een Nederlands bedrijf, maar zijn werkplek is tussen de olie- en gasvelden. Niet echt een geschikt doelwit, lijkt me.

Bovendien heb ik eens navraag gedaan in mijn omgeving. Nog geen blik van herkenning kreeg ik bij het noemen van een mogelijke film over de Koran, gemaakt door een Nederlandse politicus. De lokale radiozender vindt het zelfs belangrijker om te vermelden dat de Emir gisteren een beleefdheidstelefoontje vanuit Libanon heeft gekregen. Door de ambassade zijn we inmiddels wel geinformeerd dat er standaard evacuatieplannen klaarliggen, maar die liggen er al sinds de aanstelling van een ambassadeur in Qatar en die worden alleen zo nu en dan eens ververst. En daarbij: regelmatig moet ik uitleggen waar Nederland precies ligt. ‘Holland is that part of Denmark?’ Denemarken, dat zou makkelijk zijn geweest in geval van een boycott, halen ze gewoon dezelfde producten uit de schappen als een jaar geleden met de ‘cartoonrellen’.

Kijk, en daar ben ik nou bang voor: straks zijn er geen stroopwafels meer te koop!